همانطور که میدانید حلوا از آرد گندم تهیه میشود. گندم نیز از دیرباز با آیینهای سوگواری و غلبه روح بر پَلشتی مرگ در ارتباط بودهاست. در آیینهای سوگواری بینالنهرینی و زرتشتی، نان جز چیزهایی است که به مردگان تقدیم میشد. نانی که از گندم پخته میشود. وجود روغن در پخت حلوا، ضمن آنکه دو جهان گیاهی و حیوانی را به هم پیوند داده، نشاندهندهی وحدت و اتحاد کیهانی نیز هست. نوعی حلوا نیز در شهر بهبهان پخته میشود که با آرد برنج پخته میشود. در این نوع حلوا برنج خرد یا آرد شده را به همراه روغن، شکر، هل، گلاب پخت میکنند و پس از دم کشیدن برنج به قسمتهای مخروطی شکل تقسیم و با دارچین تزیین میکنند و در ایام محرم بین عزاداران تقسیم میکنند.

مواد لازم
- 500 گرم آرد سفید گندم (ترجیحا آرد سنگک)
- 2 گرم زعفران ساییده
- 1 پیمانه آب
- 400 گرم شکر
- 300 گرم روغن
- 2 قاشق چایخوری گلاب برای محلول زعفران
- ½ پیمانه گلاب
دستور العمل
- ابتدا آرد را الک کنید و در تابه ای بریزید.
- زعفران ساییده را با گلاب دم کنید تا رنگ، طعم و عطر زعفران خارج شود و به صورت محلول در آید.
- تابه حاوی آرد را روی حرارت کم بگذارید و همزمان آب و شکر را در ظرفی بریزید و روی حرارت ملایم قرار دهید تا ضمن بو دادن و سرخ کردن آرد، شربت نیز آماده شود و به صورت سوزن جوش روی حرارت کم بماند.
- دقت کنید که قوام نیاید و آماده مصرف باشد.
- آرد را کنترل کنید و مرتب به هم بزنید تا بو داده شود و رنگ آن کمی تغییر کند.
- تابه را از روی حرارت بردارید و آرد را از الک رد کنید و دوباره آرد الک شده را به تابه برگردانید و روی حرارت کم بگذارید.
- در این مرحله روغنها را به آرد بو داده شده اضافه و آرد را سرخ کنید.
- مرتب به هم بزنید و مواظب باشد آرد نسوزد.
- آرد را با قاشق چوبی هم بزنید تا حرارت به دستتان منتقل نشود و تابه هم آسیب نبیند.
- آرد را تا حدی سرخ کنید که به رنگ قهوهای خوش رنگ درآید.حالا تابه را از روی حرارت بردارید و یک دقیقه زمان بدهید تا کمی از حرارت آن کاسته شود.
- سپس گلاب را به شربت در حال جوش اضافه کنید و طرف شربت را هم از روی حرارت بردارید و بلافاصله شربت را کم کم به آرد سرخ شده اضافه کنید.
- محلول زعفران را هم جداگانه، کم کم به مواد اضافه کنید و مرتب به هم بزنید تا خوب جذب شود.
- زعفران را تا حدی اضافه کنید که قرمز شود.
- زمانی که حلوا از ظرف جدا شد و به صورت یکپارچه درآمد، آماده سرو کردن و تزیین است.
منبع